ABC postawy prawidłowej

Prawidłowa postawa ciała jest warunkiem poprawnego rozwoju fizycznego i psychicznego i jest różna w zależności od wieku:

• niewystawaniem barków do przodu,
• ustawieniem tyłu głowy i pleców w jednej linii,
• wypukłym brzuchem,
• nieznaczną lordozą lędźwiową,
• całym tułowiem pochylonym do przodu,
• lekkim zgięciem stawów biodrowych I kolanowych,
• płaskostopiem do 4-5 roku życia,
• do około 3 roku życia szpotawością kolan, która około 4 roku życia
przechodzi w fizjologiczną koślawość.

• nieco spłaszczoną klatką piersiową, przez co wyraźniejsze staje się
zaokrąglenie barków,
• nieco mniej wypukłym brzuchem,
• wyraźniejszą lordozą lędźwiową,
• prostymi kończynami dolnymi,
• nieco mniejszym zgięciem stawów biodrowych i kolanowych,
• zanikiem płaskostopia.

• wyprostowaną postawą ciała,
• zmniejszeniem wystawania brzucha,
• zanikiem zgięcia stawów biodrowych i kolanowych.

• nieznacznie wysuniętą do przodu głową,
• płaskim brzuchem, cofniętym w stosunku do klatki piersiowej,
• wygięciem kręgosłupa w kształcie litery S w płaszczyźnie
strzałkowej.

Za prawidłową postawę ciała odpowiada m.in.układ mięśniowy i ukł.
nerwowy. Do mięśni odpowiedzialnych za utrzymanie postawy ciała w
pozycji stojącej należą m.in:

1. mięśnie szyi,
2. mięśnie klatki piersiowej,
3. mięśnie brzucha,
4. mięśnie biodrowo-lędźwiowe,
5. mięsień czworogłowy uda.

1. mięsień prostownik grzbietu,
2. mięśnie pośladkowe,
3. mięśnie kulszowo-goleniowe.

Dużą rolę w kształtowaniu prawidłowej postawy ciała ma również pozycja miednicy, ponieważ na niej opiera się kręgosłup i zmiany jej ustawienia powodują zaburzenia w ustawieniu kręgosłupa.
Wadą postawy nazywamy zmiany w wyprostowanej, swobodnej pozycji ciała, które zdecydowanie różnią się od ukształtowań typowych dla danej płci, wieku, budowy konstytucjonalnej.
Do najczęstszych wad postawy należą: plecy okrągłe, plecy wklęsłe, plecy wklęsło-okrągłe, plecy płaskie, boczne skrzywienie kręgosłupa (skolioza), płaskostopie statyczne, kolana koślawe, szpotawe
Do drobnych odchyleń (błędów) można zaliczyć niewielkiego stopnia: odstawanie łopatek, asymetrię barków, asymetrię żeber i klatki piersiowej.